Zoals we allemaal weten is waterkracht in staat enorme hoeveelheden elektrische energie te produceren. Maar er kunnen ernstige bijwerkingen zijn die leiden tot verlies van habitat voor verschillende soorten; gemeenschappen verliezen hun geboortegrond, vissen worden gedood in de turbines, enz. Dus waarom heeft waterkracht zo'n aura van duurzaamheid?

Allereerst stroomt er vrijwel altijd water. De waterkrachtcentrales produceren geen CO₂ en de levensduur van hydro-elektrische installaties is enkele decennia. Daarnaast is waterkracht zeer effectief: ongeveer 70-80% van de potentiële energie wordt omgezet in elektriciteit. En ze draaien ongeveer 80% van het jaar op vol vermogen. Dus de materialen die worden gebruikt voor het fabriceren van de installatie zijn effectiever dan bij elke andere energiebron.

Met deze voordelen en de mogelijke nadelen in gedachten, heeft Gratia Hydro de manier gevonden om waterkracht terug te brengen naar de mensen. Zoals het was in de 19^e eeuw en daarvoor. Bij het veroveren van Noord-Amerika bouwden kolonisten watermolens om hout te zagen, maïs te malen of olie uit lijnzaad te persen. Deze installaties zijn in verval geraakt nadat in de 20^e eeuw goedkope elektrische stroom overvloedig beschikbaar kwam. Maar we kunnen deze oude watermolens herstellen en ze laten gebruiken voor ons leven in de 21^e eeuw. Zonder vernietiging. Zonder habitat te verliezen. Zonder vissen en andere waterfauna te doden. Maar in harmonie met de natuur. Met respect voor historisch erfgoed. Om onze kinderen laten zien waar energie vandaan komt en welke enorme krachten aan het werk zijn.

Maar het herstellen van een oude watermolen is duur. Het budget zou ongeveer € 10.000 per geïnstalleerde kW vermogen moeten zijn. Meestal te duur voor een molenaar. En wanneer je de installatie herstelt, zou je te veel elektriciteit opwekken voor eigen gebruik. Met dat in gedachten zijn er twee mogelijkheden die wijdverbreid zijn. Eén: gebruik de elektriciteit in elektrische kachels. Twee: verkoop het aan het openbare net. Elektriciteit gebruiken in een elektrische verwarming is fysiek zeer efficiënt, maar een verspilling van een waardevolle energiedrager. Door het aan het net te verkopen, krijgt de molenaar een inkomen, maar de inkomsten zijn laag omdat de prijs voor groene stroom een paar cent is; veel minder dat je als consument zou betalen vanwege de netkosten, energiebelasting en btw.

De oplossing is zo simpel als duurzaam; zowel vanuit CO₂-perspectief als voor gemeenschappen: herstel oude watermolens samen als gemeenschap en maak gebruik van de elektrische energie met je auto. Wanneer je een plug-out auto (zoals de Sion van Sono Motors) zou hebben, kan je de elektriciteit bij de molen opwekken en naar je huis brengen. En niet alleen jij. Je doet het samen met 10 andere huishoudens en creëert zo een duurzame gemeenschap. Je bent misschien verbonden met het elektriciteitsnet voor stabiliteit en als een manier om de overtollige energie kwijt te raken, maar het grootste deel van de elektriciteit gaat rechtstreeks naar de deelnemers zonder transportkosten, energiebelasting en btw. Het herstellen van een kleine watermolen is nog steeds duur, maar het rendement op de investering is ook hoog. Afhankelijk van de lokale belastingregels ligt de terugverdientijd tussen 6 en 12 jaar voor een typische 5 kW-molen. En daarna kun je de molen nog de komende 50 tot 100 jaar gebruiken. Dat is duurzaamheid zoals het hoort.